"کابین‌های قطار ایستاده مرگ"
روز پنج‌شنبه گذشته هم عاطفه رنگرز، یکی از زندانیان بند زنان قرچک و از جمله بازداشت‌شدگان تجمع روز کارگر، در نامه‌ای دیگر از وضعیت نابسامان زنان و کودکان در این بند و کمبود فضا و کوچک بودن بندها نوشته است.
او کابین‌های بند پنج را به "کابین‌های قطار ایستاده مرگ" تشببیه کرده و نوشته است: "در بند ۵، یازده کابین است و در هر کابین ۴ تخت ۳ طبقه‌ای که ۱۲ نفر در آن سوار قطار مرگ شده‌اند و در مسیر برزخی به انتظار یک ابلاغیه، اعزام و یا انتقال هستند تا شاید دمی پیاده شوند و درها برایشان گشوده شود."
او در بخش دیگری از این نامه به وضعیت کودکانی که همراه مادرانشان در زندان هستند اشاره کرده و نوشته است: "در اینجا ۱۰ بند است و هر بند به طور تقریبی ۱۲۰ تا ۱۵۰ نفر جمعیت دارد. به جز بند مادران یا بندی که سرنوشت کودکانش از همان ابتدا محکوم به شکست است. کودکانی که نه شب را می‌بینند، و نه پدر را، و نه بیرون را، و نه پارک ملی را و نه چیزهای ملی شده را! و اما می‌بینند درهای بسته و قفل‌های بسیاری را، و آیا کودکان اینجا خواب ستاره قرمز را می‌بینند!"
خانم رنگرز در همین نامه از این که صدای او و دیگر زندانیان در بیرون از زندان شنیده شود، ابراز ناامیدی کرده و نوشته است "بعید می‌دانم که واژه‌هایم بتوانند مسافران اینجا را دیدنی کنند. زیرا بیرون مرده است و هیچ‌کس به قطار ایستاده مرگ نگاه نمی‌کند."
